Zwykle w moim kalendarzu biegowym sprawdzian formy przed głównym startem jesieni czyli Maratonem Warszawskim robię w Warszawie. Pod koniec sierpnia, tj. na miesiąc przed maratonem rozgrywany jest Półmaraton Praski. Na miejscu, elegancko wyrywam się pod wieczór na 2 godzinki na Pragę, biegnę wracam – nie ma tematu 🙂 .
Gorący czerwcowy weekend postanowiłem spędzić w Pabianicach. Były tam rozgrywane trzy biegi: Mistrzostw Polski na 100 km, bieg 48-godzinny 🙂 i bieg na 50 km . Chciałem zrobić solidny trening. Patrząc na prognozę pogody tydzień przed zawodami, obstawiałem bieganie nie dalej niż do 55-60 kilometra.
Po tym przydługim wstępie w części 1. już tylko konkrety – no prawie 🙂
Skrótowy opis, jak to z tą Florydą było – a było wspaniale. Dużo słońca, sportowych emocji a na koniec zwiedzanie. Dopiero wróciliśmy i wiemy, że to nie był nasz ostatni raz na amerykańskiej ziemi 🙂 Ale po kolei, od początku i bez uprzedzania faktów 🙂
Z bardzo dużym prawdopodobieństwem 🙂 Wings’a 5. maja pobiegnę na Florydzie. Pomimo kilku trudności wygląda na to, że to się uda.
Czasy osiągane na treningach nie były różowe, w każdym bądź razie nie wróżyły jakiejś mega formy. No i co z tego? 🙂 Pewność dobrej pracy jaką wykonałem oraz bojowe nastawienie okazały się kluczem do sukcesu.
W najbliższym Wings For Life doczekamy się modyfikacji prędkości pościgowych samochodu. Reszta zasad nie ulega zmianie. Kto będzie miał łatwiej a kto trudniej? Analizuję to.
Zgodnie z zapowiedziami w mojej „gorącej” relacji po biegu Wings For Life, umożliwiam Wam zdobycie pucharu dla siebie. Zapraszam do licytacji i wsparcia akcji Wielkiej Orkiestry Świątecznej pomocy.
Biegów ultra na swoim koncie nie mam zbyt wiele, jednak ten zdecydowanie był dla mnie najłatwiejszy. Biorąc pod uwagę jak mało mnie to kosztowało wysiłku utwierdziłem się w przekonaniu, że najlepsze ultramaratony dopiero przede mną 🙂
Na zwieńczenie sezonu jeszcze jedna potyczka. Mierzyć się będę z wyzwaniem pod tytułem ULTRAMARATON. No tak to sobie wymarzyłem 🙂