Dawno, dawno temu 🙂 a konkretnie gdzieś w połowie sierpnia, dostałem informację od Pana Marka Troniny – organizatora Maratonu Warszawskiego – o finalizacji list na wrześniowy start. Oczywiście z tyłu głowy miałem start w tej imprezie. W końcu jest to mój ulubiony maraton – startuję tutaj od 2008 roku 🙂 Mimo determinacji Pana…
Po czerwcowym ultramaratonie i przytuleniu 85 kilometrów, przyszedł czas na stawianie nowych celów – był początek lipca. Krótkoterminowo był to treningowy maraton na Młocinach którego organizatorem – podobnie jak czerwcowego ultra – był Paweł Żuk. Ależ byłoby w tegorocznym kalendarzu ultra biednie bez niego 🙂 Długoterminowym celem było podjęcie próby przebiegnięcia całej setki…
Zaczęło się niewinnie. Był piątek połowa maja 2020. Sączyłem popołudniową kawkę i jak zwykle zagryzałem trzema grześkami bez czekolady 🙂 Plumka do mnie Paweł Żuk z propozycją wystartowania w biegu. Podaje szczegóły – bieg 6-cio godzinny na bieżni, na stadionie, w sobotę 6-go czerwca w Warszawie. Hmm, zaraz, zaraz ileee?? 🙂 Z drugiej…
Na początku marca uległem delikatnie powszechnemu odrętwieniu 🙂 w związku z COVID-19. U mnie na szczęście to było chwilowe i trwało tak ze 2 dni. Zdążyłem wrzucić na bloga tekst jak według mnie dalej potoczy się sytuacja związana z bieganiem. No i kurcze sprawdziło się 🙁
Zwykle w moim kalendarzu biegowym sprawdzian formy przed głównym startem jesieni czyli Maratonem Warszawskim robię w Warszawie. Pod koniec sierpnia, tj. na miesiąc przed maratonem rozgrywany jest Półmaraton Praski. Na miejscu, elegancko wyrywam się pod wieczór na 2 godzinki na Pragę, biegnę wracam – nie ma tematu 🙂 .
Gorący czerwcowy weekend postanowiłem spędzić w Pabianicach. Były tam rozgrywane trzy biegi: Mistrzostw Polski na 100 km, bieg 48-godzinny 🙂 i bieg na 50 km . Chciałem zrobić solidny trening. Patrząc na prognozę pogody tydzień przed zawodami, obstawiałem bieganie nie dalej niż do 55-60 kilometra.
Po tym przydługim wstępie w części 1. już tylko konkrety – no prawie 🙂
Skrótowy opis, jak to z tą Florydą było – a było wspaniale. Dużo słońca, sportowych emocji a na koniec zwiedzanie. Dopiero wróciliśmy i wiemy, że to nie był nasz ostatni raz na amerykańskiej ziemi 🙂 Ale po kolei, od początku i bez uprzedzania faktów 🙂
Biegów ultra na swoim koncie nie mam zbyt wiele, jednak ten zdecydowanie był dla mnie najłatwiejszy. Biorąc pod uwagę jak mało mnie to kosztowało wysiłku utwierdziłem się w przekonaniu, że najlepsze ultramaratony dopiero przede mną 🙂
40. jubileuszowy a mój 11. Maraton Warszawski za mną. Na koncie mam w sumie 12 królewskich dystansów. Tego dnia w planie miałem do wykonania mocny trening i to wyszło znakomicie.