Tydzień treningów przed Półmaratonem Warszawskim był inny niż zwykle. Z racji tego że nie zamierzałem walczyć o rekord życiowy podszedłem do tego na luzie. Chciałem zrobić dobry trening w myśl zasady: najgorsze zawody są lepsze niż najlepszy trening (czy jakoś tak 🙂 ).
Kolejny tydzień odhaczony, forma rośnie chociaż wolniej niż bym chciał. W tym tygodniu postanowiłem trochę dodać charakteru do treningu i lekko przyspieszyć. Zmieściłem 3 szybkie treningi. Jeszcze 2-3 lata dałbym radę pewnie zmieścić 4 🙂 ale wzrost świadomości na to nie pozwala.
Rzeczywistość jest brutalna – za chwilę połowa marca a forma jeszcze daleko. Dziś lekkie resume tego, dlaczego formy nie ma i kiedy jest szansa że będzie. O tym, dlaczego w tym roku znowu pobiję życiówkę napiszę innym razem 🙂